"Al diegenen die David niet kenden: je hebt wat gemist!"

Ik ken David al jaren. We volgden samen een opleiding als keukenhulp bij een organisatie voor arbeidshandicap. Wat eerst een schuchtere jongeman leek, bleek een geweldige vriend te zijn. We deelden samen een passie voor films waardoor onze zaterdagavonden en weekends vaak gevuld waren met ons wekelijks bezoek aan de cinema. We hebben toffe tijden beleefd. Wat later gingen we samen op reis naar Londen. Een droom die hij al lang koesterde en die ik maar wat graag in vervulling liet gaan. Wat een geweldige week was het. Ik zag een compleet andere David. Een jonge gast die de wereld wou ontdekken. En ook z’n smaakpapillen, want later zou m'n berichteninbox uitpuilen van de verzoeken om naar restaurants te gaan. David hield van het leven.

Tijdens de zomer gingen we met m'n nicht richting Efteling. David had onverwachts wat last met donkere ruimten. En was ook wat sneller moe. Iets dat nog nooit meegemaakt had. Het was een topdagje uit, met David als entertainer. Geen attractie ging snel genoeg, en er konden niet genoeg foto's gemaakt worden.

Enkele weken later kreeg ik bericht dat David in de kliniek lag. Ik dacht dat hij een gebroken been had ofzo. Ik maakte me op om hem te bezoeken in de kliniek. Daar kreeg ik te horen dat hij enkele tumoren in z'n hersenen had. Vanaf toen kwam ik zo goed als alle dagen poolshoogte nemen en troost brengen. We hielden er samen de moed in. Werd hij geopereerd, dan wilde ik alles weten. Hij was nog niet uit het operatiekwartier of ik moest weten hoe 't verlopen was. Samen met een oud collega van hem hebben we bijna de kapel van ons werk in de fik gestoken van alle kaarsen die we lieten branden. Het hielp. De operatie was succesvol. We vierden het in de kliniek.

Enkele maanden later mocht hij naar huis. Wel nog wat chemo. Maar hij mocht thuis komen. Wij waren door het dolle: hij mocht thuis kerst vieren. Helaas… Wat later ging de telefoon. Hij was met spoed naar de kliniek gevoerd. Zware hoofdpijn, de tumoren waren terug gegroeid. Hij werd nog eens geopereerd, maar helaas. We hielden de moed erin dat de chemo z'n werk nog ging doen. We maakten grapjes in de kamer en overlegden welke verpleegster we de knapste vonden, welke we beiden gingen kiezen. Was die met haar tattoos geen toffe? Of die met haar rode haar? David bleef positief. Hij was de ster van de kamer. Helaas mocht het allemaal niet baten.

David werd naar de palliatieve eenheid in Beveren overgebracht. Ik ging zoveel als ik kon, maar voor mij werd het ook wat moeilijker om positief te zijn en dit uit te stralen. Met de vrienden spraken we af dat we iets moesten doen. Om van z'n laatste maanden stralende maanden te maken. We brachten eens wat drank mee en besloten z'n verjaardag te vieren zoals het moest. Het kon niet groots genoeg zijn. Er werd beslist om een grote, lekkere taart te bestellen. En ik bracht de champagne mee. Nu moet je weten dat ik met de fiets reed. Dus na het bezoek aan de drankencentrale reden we met een goeie fles richting Beveren. Op 't gemakske zodat de champagne er niet voortijdig uitspoot door de schokken. Aangekomen ging ik snel en ongezien naar z'n kamer om z'n deur dicht te doen. Na de verpleegster te vragen of we klein vuurwerk op de taart mochten zetten (wat geen probleem bleek want hij had ook hun hart gestolen. En dan mag er wel wat meer), gingen we de kamer in onder het alombekende deuntje van ''happy birthday''. David wist niet waar ie het had. De champagne vloeide rijkelijk. En de porties taart waren king size. Dit was z'n dag. Eén waar we nadien nog vaak over spraken.

Maar hierna ging hij snel achteruit. Tot die bewuste dag eind augustus: we wisten dat de dag ging komen. Dat de gast die je niet liet binnenkomen zonder zelf eerst de vraag te stellen ''hoe is 't met je'' voor de laatste keer z'n ogen sloot.

David was en is een geweldige maat van me. Geregeld stuur 'k m nog een berichtje, praat ik ’s met hem, en bezoek ik m op z'n laatste rustplaats. David was geliefd. En dat zal hij voor altijd blijven. Daarom ben ik blij dat ik ‘m nu kan helpen door ook te helpen met dit initiatief. Al diegenen die David niet kenden: je hebt wat gemist! Laat ons zorgen dat niemand nog moet meemaken wat hij heeft meegemaakt. Of z'n familie en vrienden. Laat ons een halt toeroepen aan het dodentol van deze ziekte. Doe 't voor David.

#TeamDavid #StichtingTegenKanker #kanker #vrienden #palliatievezorg